Tijdens een studiedag om de missie en visie af te stoffen, wordt er gemopperd. Het is allemaal leuk en goed, maar waar halen we de tijd vandaan?
Op mijn vraag wie het eens is met de missie en visie – verwoord als hogere en gewaagde doel – antwoordt iedereen enthousiast. Maar over de uitvoering wordt de bal direct bij de directie, het bestuur en de inspectie gelegd: we moeten veel, er is geen geld, er is geen tijd. “Tja”, zeggen twee duo-collega’s in de onderbouw, “we zijn met z’n tweeën de hele woensdagmiddag – ‘in onze vrije tijd’ – bezig om samen de werkjes voor te bereiden”. Wanneer moeten we die dingen dan doen? Een cursus timemanagement? stelt iemand voor. Leuk, maar tijd is nou net iets dat je niet kunt managen. Wat je wel kunt managen is wat je met die tijd doet. Hoeveel uur per dag heb je, naast het lesgeven en het voorbereiden voor morgen? 1 uur? 1,5 uur? En wat doe je in die tijd? Schoolvoetbal of kennis delen over rekendidactiek?
Sommige mensen vinden dit soort missie-visie dagen vreselijk. Maar een dergelijk fundament zorgt voor een waarde gedreven opdracht voor de school, zodat je allemaal aan hetzelfde hogere doel werkt. De Amerikaanse onderwijskundige Grant Wiggens zegt: alles wat je op een dag doet, moet bijdragen aan die opdracht. Het zorgt er dus voor dat je keuzes kunt – moet – maken en dus nee kunt zeggen tegen een project of vakgebied.
Dus: maak die keuze. Tijd krijg je maar één keer.
Deze column van Mark van der Pol is eerder verschenen op de website van JSW